بارهنگ

بارهنگ، بارهنگ کبیر

نام انگلیسی:Plantain

نام علمی:Plantago major L

تیره:Plantaginaceae

شرح:گیاهی است پایا با طوقی از برگهای بزرگ و یک ساقه گلدار به ارتفاع 5-40 سانتیمتر.برگها،دمبرگهای درازی دارند(تفاوت با بارهنگ هرزه ( P. media ) با نام انگلیسی hoary plantain  که ظاهری مشابه با آن دارد اما برگهایش دمبرگهای کوتاهی دارند)، طول برگها 5 – 30 سانتیمتر تخم مرغی شکل وپهن است. برگها کامل یا دارای حاشیه کمی مواج است و کمی کرکدار یا بدون کرک است و هفت رگبرگ طولی برجسته دارد. گلها در یک گل آذین استوانه ای دراز قرار گرفته اند و کوچک سفید مایل به زرد و نامشخص هستند. دانه ها قهوه ای پررنگ،کوچک و تخم مرغی اند.

قسمت های مورد استفاده: برگهای خشک شده و بندرت تازه. گاهی از برگهای بارهنگ هرزه دارای گلهای صورتی نیز استفاده می شود.

زیستگاه و گردآوری:در کنار جاده ها، زمین های کشت نشده و مراتع فقیر اروپا می روید. معمولا در سراسر انگلستان پراکنده است.برگها در بهار و تا پیش از زمان گل دادن جمع آوری می شوند. برگها را باید به سرعت در آفتاب در 40 – 50 درجه سانتیگراد خشکاند و گرنه قهوه ای می شوند.

ایران:دراطراف تهران،کرج، گیلان، آذربایجان، کردستان، خراسان، اصفهان، بلوچستان و بطور کلی اغلب نواحی ایران می روید.

ترکیبات و اثر:ترکیبات موثر آن هنوز کمتر شناخته شده اند. حاوی موسیلاژ و گیلکوزیدی به نام(اوکوبین aucubin) است به عنوان ضد التهاب برای سینه دردها مصرف می شود(بر این خاصیت آن احتمالا بیش از حد تاکید شده است). برگهای تازه آن به التیام زخمها کمک می کند.

مصرف:به شکل تیزان(یک لیتر آب سرد را روی 2 قاشق غذاخوری از برگهای خرد شده آن بریزد، به جوش بیاورید و بگذارید بماند) برای درمان برونشیت به کار می رود.برگهای تازه و خرد شده آن را می توان بر روی زخمهایی که دیر التیام می یابند مالید.