نعناع

نعناع

نام انگلیسی:Spearmint

نام علمی:Mentha spicata L var crispate Schrad

تیره:Labiatae

شرح:در بین گونه های مختلف نعناع این گونه از همه بیشتر کشت می شود. همچنین در مناطق بسیاری می روید. گیاهی است با ریشه هوایی و ساقه های مستقیم و چهارگوش. برگها به طول 3 -5 سانتیمتر، متقابل، نیزه ای یا دوکی – نیزه ای است و حاشیه آن دارای بریدگیهای عمیق است. بریدگیهای کناره آن نوک تیز است. کرک برگها کم است. گلها بنفش رنگ و کوچک است و به شکل فراهم در یک سنبله استوانه ای در انتهای ساقه قرار گرفته است. تمام قسمتهای گیاه بوی معطر قوی دارد که از نعناع فلفلی آنرا متمایز می سازد.

قسمت های مورد استفاده: برگهای خشک شده. برای مصارف خانگی از جوانه های گلدار و برگدار نیز استفاده می شود.

زیستگاه و گردآوری: معمولا در سرتاسر جهان کشت می شود. به انگلستان آورده شده است و در بسیاری از مناطق، معمولا مناطق بومی شده است. تکثیر آن از طریق ریشه زمینی انجام می گیرد. گاهی از طریق دانه نیز تکثیر می شود. معمولا دوبار در سال برداشت می شود: یک بار در خرداد و یک بار مهر. آنرا در سایه و در حرارتی کمتر از 35 درجه سانتیگراد می خشکانند.

ایران: این گیاه در نواحی شمالی ایران و اطراف تهران به حالت وحشی می روید.

ترکیبات و اثر: دارای یک اسانس فرار است که اختلاف قابل ملاحظه ای با اسانس نعناع فلفلی دارد و دارای مانتول نیست ولی مانند زیره دارای کارون ( carvone ) است. تانن هم دارد. نعناع ترشح معده را زیاد می کند و گفته می شود که بر روی ترشح صفرا اثر دارد. ( ثابت نشده است).

مصرف: به شکل تیزان ( نیم لیتر آب سرد را بر روی یک قاشق غذاخوری گیاه بریزید، آنرا به جوش آورید و بگذارید بماند ) برای ناراحتی های معدی و نیز برای اسهال ناشی از چایمان و برای تحریک ترشح صفرا در یرقان و سایر بیماریهای کبدی به کار می رود. در ایالات متحده مقدار زیادی از آن برای تولید اسانس های فرار مصرفی در ساخت آدامس کشت می شود.