بادکش درمانی، خون درمانی و حجامت (به انگلیسی: Cupping therapy) که بسته به‌نوع تقسیم‌بندی می‌تواند به صورت‌های مختلفی مانند بادکش خشک یا حجامت خشک (به انگلیسی: Dry cupping)، بادکش مرطوب یا حجامت مرطوب (به انگلیسی: Wet cupping) و بادکش آتشی (به انگلیسی: Fire cupping) انجام شود، یکی از زیرمجموعه‌های پزشکی جایگزین است. این روش با انجام مکش یا گرم کردن و ایجاد نوعی خلأ با کمک وسیله‌ای که مانند فنجان است، بر روی نقاط خاصی از پوست بدن اعمال می‌شود. انجام این روش به‌صورت عمده در آسیا انجام می‌شود، با این‌حال در بخشهای شرقی اروپا، خاورمیانه و آمریکای لاتین نیز شیوع دارد.[۲][۳] بادکش درمانی، نزد پزشکی امروز، به‌عنوان شبه‌علم شناخته می‌شود.مقاله بادکش های حجامت

در مقابل معتقدان به طبّ سنتی و مروجان بادکش درمانی، تلاش می‌کنند تا با استفاده از این روش، برخی بیماری‌ها و مرض‌هایی چون تب، درد مزمن کمر، بی‌اشتهایی، سوءهاضمه، فشار خون بالا، آکنه، بیماری‌های مزمن پوستی مانند درماتیت آتوپیک، پسوریازیس، کم‌خونی، بازیابی توانایی پس از سکته مغزی، گرفتگی بینی، ناباروری و درد دوران قاعدگی.[۲][۳]را درمان کنند. اگرچه مروجان این روش تأکید می‌کنند که روش‌های بادکش درمانی برای بهبود تعداد زیادی از دردها، امراض و خستگی و کوفتگی‌ها و نیز بیماری‌های مزمن مفید است، با این‌حال، آمار مستند و علمی تاییدشده ایی برای اثبات اثربخشی حجامت وجود ندارد و اگر توسط افراد غیر حرفه ایی و نابلد صورت بگیرد چه بسا ممکن است منجر به عفونت و مشکلات دیگر نیز بشود.[۲] کبودی و تغییر رنگ پوست، از جمله عوارض این روش هستند که بعضی مواقع با اثرات ناشی از کودک‌آزاری اشتباه گرفته می‌شوند.[۳] در مواردی استثنایی، حجامت ناصحیح روی اندام کودکان باعث ایجاد کبودی و زخم و در نتیجه ایجاد شائبهٔ کودک آزاری و پیگیری‌های قانونی متعاقب آن در جهان شده‌است.[۳]

تاریخچه

در دوران یونان باستان، بقراط (حدود ۴۰۰ سال قبل از میلاد)، از بادکش برای بیماری‌های داخلی و مشکلات ساختاری استفاده کرده‌است. .[۶] اولین گزارشهای استفاده از بادکش در چین باستان به دوران جی هونگ[a] گیاه‌شناس و کیمیاگر تائوئیست بازمی‌گردد (۲۸۱ تا ۳۴۱ قبل از میلاد).[۷] بادکش همچنین در کتاب ابن میمون در مورد سلامتی آمده‌است و از آن در جوامع یهودی اروپای شرقی استفاده شده‌است.[۸] در اوایل قرن بیستم، ویلیام آسلر، پزشک کانادایی آن را برای درمان سینه پهلو تجویز کرده‌است.[۳] بادکش درمانی از دهه ۱۹۵۰ میلادی در بیمارستان‌های چین تحت عنوان طب سنتی چینی استفاده می‌شود.[۹]

استفاده از حیوانات برای ایجاد اثر مَکِشی روی پوست جزو اولین روش‌های ابداعی بشر در امر درمان است. ساده‌ترین کاربرد آن مکش چرک یا سم و نیش حیوانات بوده‌است. شواهد این نوع کاپینگ در تمامی نقاط جهان یافت شده‌است. اما قدیمی‌ترین شواهد مستند مبتنی بر استفاده از کاپینگ در پزشکی به مصر باستان (۱۵۰۰ قبل میلاد) بازمی‌گردد. پس از آن شواهد این روش درمانی در نوشته‌های چینی در هزار سال قبل از میلاد یافت شده‌است. کاپینگ به عنوان بخشی از طب سنتی چین و در قلمرو طب سوزنی امروزه نیز کاربرد دارد. در قرن هفتم قبل از میلاد در لوحه‌های خط میخی یافت شده از امپراتوری آشور نیز از کاپینگ یاد شده‌است و پس از آن بقراط در قرن پنجم قبل از میلاد از این روش درمانی نام برده‌است.

تحقیقات علمی

مدافعان حجامت می‌گویند که حجامت درمان طیف گسترده‌ای از بیماری‌های مختلف است و حتی در پیشگیری از بیماری‌ها اثر دارد. این بیماری‌ها شامل چربی بالای خون،[۲۲] دردهای عضلانی، کمردرد،[۲۳] سردردهای عصبی و میگرنی،[۲۴] بیماری‌های پوستی شامل آکنه، پسوریازیس، حساسیت‌های دارویی، غذایی، فصلی، اعتیاد به مواد مخدر، عوارض بیماری‌های انسدادی عروق کرونر، عوارض بعد از یائسگی، دردهای قاعدگی در زنان (دیسمنوره) و برخی بیماری‌های عفونی، هورمونی و غدد است. در مورد مفید بودن حجامت در بهبود این بیماری‌ها هیچ تحقیق مستقلی تاکنون ارائه نشده‌است.[۲۵]

در مارس ۲۰۱۱ سه بررسی در مورد اثرگذاری بادکش و حجامت انجام شد که در دو مورد از آن‌ها شواهدی از اثربخشی این روش در تسکین درد زمانی که به عنوان مکمل داروهای متعارف استفاده شوند، دیده شد.[۲۶] تحقیقی که بر روی ۷۰ بیمار مبتلا به سردردهای مزمن صورت گرفته ادعا کرده‌است که شدت سردرد در گروهی از بیماران که عمل حجامت را انجام داده بودند، در سه ماه بعد، حدود ۶۶ درصد کاهش یافته بود. همچنین بیمارانی که حجامت کرده بودند روزهای کمتری را نسبت به سایر بیماران از مرض سردرد رنج می‌بردند.[۲۷] بررسی‌هایی در مورد اثربخشی حجامت بر کمردرد و سردردهای عصبی و میگرنی وجود دارد که ادعا می‌کند این روش، بر کاهش اینگونه دردها تأثیر داشته‌است.

مروجان بادکش درمانی از این روش برای درمان طیف وسیعی از شرایط پزشکی مانند تب، درد مزمن کمر، بی‌اشتهایی، سوءهاضمه، فشار خون بالا، آکنه، بیماری‌های مزمن پوستی مانند درماتیت آتوپیک، پسوریازیس، کم‌خونی، بازیابی توانایی پس از سکته مغزی، گرفتگی بینی، ناباروری و درد دوران قاعدگی استفاده می‌کنند.[ مدافعان این روش ادعا می‌کنند که بادکش درمانی دارای اثرات درمانی است و موجل خارج شدن سموم، خون راکد از بدن می‌شود.[۲][۳] بعضی مواقع، در بادکش درمانی از ابزارآلات مدرن و امروزی به‌جای فنجان‌های قدیمی و سنتی استفاده می‌شود.[۳]

درحالی‌که جزئیات انجام بادکش درمانی در نقاط مختلف دنیا متفاوت است، اصل مشترک آن شامل گذاشتن یک ظرف فنجان مانند روی بخش مورد نظر از پوست فرد و ایجاد نوعی خلأ نسبی است که با کمک مکش هوا یا گرم کردن فنجان ایجاد می‌شود.[۴۰] پس از قرار گرفتن، فنجان معمولاً برای مدتی روی پوست فرد نگه داشته می‌شود.

انواع روش‌های بادکش درمانی، می‌تواند بر اساس نوع روش استفاده شده به چهار دسته‌بندی تقسیم شود. اولین دسته‌بندی بر اساس «نوع تکنیک» استفاده شده‌است و شامل روش‌های بادکش درمانی به‌صورت خشک، مرطوب، ماساژ و سریع است. در دسته‌بندی دوم، می‌توان روش‌های بادکش درمانی را بر اساس شدت خلأ ایجاد شده تقسیم کرد که در این صورت عبارت خواهد بود از روشهای بادکش درمانی سبک، متوسط و شدید. دسته‌بندی سوم بر اساس «روش مکش هوا است» که می‌تواند به‌صورت‌های با کمک آتش، به‌صورت دستی و با کم الکتریسیته انجام شود. در دسته‌بندی چهارم و آخر نیر، روش‌های بادکش درمانی براساس «مواد موجود در داخل فنجان» تقسیم می‌شوند که عبارت‌اند از: بادکش درمانی گیاهی، آبی، با کمک ازون، فتیله‌ای، سوزنی و مغناطیسی.[۴۱]

دسته‌بندی‌های بیش‌تری نیز در مورد روش‌های بادکش درمانی وجود دارد که به مرور زمان توسعه داده‌اند. به‌عنوان مثال در دسته‌بندی پنجمی که به منطقه انجام بادکش درمانی می‌پردازد می‌توان روش‌های بادکش درمانی را به نواحی صورت، شکم و ارتوپدی تقسیم کرد. همچنین در دسته ششم که به «انواع روش‌های دیگر بادکش درمانی» موسوم است، با روشهای بادکش درمانی ورزشی و آبی روبرو هستیم